"İçimizdeki çocuk sadece bizden ibaret değildir. Ebeveynlerimiz de çocukken acı çektiler. Yetişkin olarak bile genelde acılarıyla nasıl başa çıkabileceklerini bilemediler, o yüzden çocuklarının da acı çekmesine neden oldular. İçimizdeki acıyı dönüştürmenin bir yolunu bulamazsak bunu çocuklarımıza aktarırız.

Her anne baba 5 yaşında bir çocuk olmuştur, kırılgan ve savunmasız. Babam ve ben birbirinden ayrı varlıklar değiliz. Ben onun devamıyım. O yüzden o benim içimde. Ben annemin devamıyım. O yaralı ve çok acı çekmiş küçük kız benim içimde canlı olarak duruyor.

Genç biriyseniz içinizdeki 5 yaşındaki çocuğu iyileştirmek için çalışmanız önemlidir. Bunu yapmazsanız ve çocuklarınız olursa kendi yaralı çocuğunuzu çocuklarınıza aktarırsınız. Kendi yaralı çocuğunuzu çocuklarınıza aktardıysanız yine de çok geç değildir. Şimdi kendi içinizdeki küçük çocuğu iyileştirmeye çalışmalısınız. Ardından ona aktardığınız yaralı çocuğu iyileştirmek için çocuğunuza yardım etmelisiniz.

Çocuklar ve ebeyenler olarak her birimiz birlikte çalışabilir, bizim ve çocuklarımızın içindeki yaralı çocuğu birlikte iyileştirebiliriz. Bu acil yapılması gereken bir çalışmadır. Bunu yapmayı başarırsak bizimle ailemiz arasındaki iletişim düzelir. Karşılıklı anlaşma mümkün olur.

Biz çocuklarımızın içindeyiz. Biz kendimizi tamamen onlara aktardık. Çocuklarımız bizim devamımızdır. Çocuklarımız aslında biziz. Ve onlar bizi geleceğe taşıyacak. Çocuklarımızı şefkatle ve anlayışla sevebilirsek bundan kazançlı çıkarlar ve geleceği kendileri, çocukları ve gelecek kuşaklar için daha iyi inşa ederler."

Thich Nhat Hanh
Zen Ustası

Çeviren: Hakan Arabacıoğlu